امروز جمعه 31 فروردین 1403 http://arzeshyabitovsifi.cloob24.com
0


1- در ارزشیابی توصیفی به جای دادن نمره به دانش آموز از عبارت های کیفی مثل تلاش خوبی داشته ای، با تلاش به موفقیت رسیده ای، برای موفقیت باید بیشتر تلاش کنی، با انجام تمرین بیشتر مشکل شما برطرف می شود و. استفاده شود.

2- ارزشیابی توصیفی به زمان خاص محدود نمی شود این ارزشیابی در کل جریان یادگیری، در فعالیت های خارج از کلاس و در محیط زندگی جریان دارد.

3- تلاش و دشد کودکان همانند موفقیت آنان ارزشمند است و فقط به موفقیت ها امتیاز داده نمی شود بلکه، تلاش و پیشرفت نیز امتیاز دارد.

4- همانگونه که یادگیری دانش آموزان در حوزه های مختلف و سطوح متفاوت است، سنجش و ارزشیابی آن نیز باید با استفاده از ابزار هایی باشد که بتواند این یادگیری ها را بسنجد. پوشه کار، آزمون ها، مشاهدات از جمله ابزارهایی است که در ارزشیابی توصیفی مورد استفاده قرار می گیرد.

5- در ارزشیابی توصیفی اصل بر ارتقای دانش آموزان به پایه های بالاتر است مگر در موارد بسیار نادر و زمانی که دانش آموزان دارای ناتوانایی های ذهنی باشند.

6- کارنامه دانش آموزان علاوه بر عملکرد درسی، عملکرد اجتماعی و عاطفی و جسمانی-فیزیکی را منعکس می کند.

ارزشیابی توصیفی با ویژگی های فوق راه کارهایی را برای برطرف کردن بخشی از مشکلات فراوری ارزشیابی تحصیلی ارایه داده است که در ادامه به آنها اشاره می شود.

0
ارتباط نزدیک مداوم و مستمر دانش آموز با والدین و تمایل و علاقه وافر پدران و مادران در کمک به فرزندان خود در امور تحصیلی و تربیتی همچنین ضرورت هماهنگی و همکاری بین معلم و والدین به ویژه در ارزشیابی توصیفی نقش و جایگاه آنها را در این موضوع ممتاز کرده است.

0
ارتباط نزدیک مداوم و مستمر دانش آموز با والدین و تمایل و علاقه وافر پدران و مادران در کمک به فرزندان خود در امور تحصیلی و تربیتی همچنین ضرورت هماهنگی و همکاری بین معلم و والدین به ویژه در ارزشیابی توصیفی نقش و جایگاه آنها را در این موضوع ممتاز کرده است.

به برخی از مهمترین وظایف والدین در ارزشیابی توصیفی اشاره می شود:
1)حضور منظم مستمر و فعال در مدرسه برای آگاهی از وضعیت تحصیلی فرزندشان
2)ارایه اطلاعات مربوط به فعالیت های دانش آموز در منزل به معلم.
3)کمک به دانش آموز در انجام وظایف و تکالیف خارج از کلاس و مدرسه و راهنمایی و هدایت آن.
4)کمک به معلم در تولید پوشه کار و حفظ و نگهداری آن.
5 اجرای پیشنهادهای معلم درخصوص فرزند خود متناسب با شرایط و ظرفیت های خانواده.
6)ارزشیابی از عملکرد فرزند در منزل با روش های توصیفی و ارایه نتیجه به معلم در مدرسه.
7)مطالعه جزوات بروشورها و مشاهده فیلم ها و یا نرم افزارها درخصوص طرح.
8)شرکت در برنامه ها و جلسات توجیهی که برای این منظور برگزار می شود.

0
1)هداف و انتظارات آموزشی

2)   جمع آوری اطلاعات

3)   تحلیل، تفسیر داوری و قضاوت

4)   تصمیم­گیری

5)   بازخورد

آموزگار اطلاعات مربوط به فرآیند یاددهی یادگیری فراگیران را در پوشه کار دانش­آموزان گردآوری می­نماید. بهتر است، پوشه کار به صورت لایه­ای تهیه گردد و در هر لایه در طول هر ماه یک نمونه از فعالیت دانش­آموز قرار می­گیرد.

جهت ثبت مشاهدات، در صورتی که ابزار مناسب دیگری وجود نداشت، از فهرست وارسی (چک لیست)، مقیاس درجه­بندی و رویدادنگاری (واقعه­نگاری)استفاده می­شود.

استفاده از این ابزار به صورت محدود و به نحوی انجام گیرد که مانع فرایند تدریس و فعالیت یاددهی و یاگیری و تعامل چند سویه میان فراگیران و آموزگار نگردد.

(وجود نمونه­هایی از این ابزار در پوشه­ی کار آموزگار کافی است.)

پوشه کار در هر ماه یک بار به دانش­آموزان و هر سه ماه یک بار به والدین دانش­آموزان، جهت سنجش عملکرد دانش­آموز به آنها ارائه و نشان داده شود. در پایان نوبت دوم دانش­آموزانی که قبول شده­اند، باید پوشه کار خود را توسط والدین خود دریافت کنند.

دانش­آموزانی که (نیاز به تلاش)دارند در شهریور ماه چه قبول شوند یا نشوند پوشه کار خود را دریافت خواهند کرد.

نکته: در باز خورد دادن به دانش­آموزان نقاط قوت فراگیران بزرگ نمایی و تأکید شده و خطاهای آنان با احتیاط ذکر شود و رهنمود مناسب (راهکار عملی برای رفع مشکل)نیز داده شود.

در ارائه­ی بازخورد در هیچ درسی از مقیاس رتبه­ای (خ ـ خ ـ خ ـ ق ـ ن)استفاده نشود و تنها بازخورد توصیفی به کار رود.

0
یکی از اهداف اساسی آموزش و پرورش شکوفایی خلاقیت دانش آموزان است. اما با وجود اهمیت این موضوع، به علت‌های مختلف تاکنون کمتر به پژوهش و مطالعه بنیادی و برنامه ریزی در زمینه پرورش خلاقیت دانش آموزان، پرداخته شده است و این درحالی است که به شدت به نسلی خلاق و نوآور نیازمندیم.
برای ایجاد خلاقیت، هوش، استعداد، مهارت و تلاش لازم است، اما کافی نیست. انگیزه درونی نیز باید به آنها اضافه شود تا خلاقیت شکل گیرد. ما باید برای کودکانمان فرصت‌هایی را به وجود بیاوریم و مهارت‌هایی را به آنها آموزش دهیم تا استعدادهایشان را گسترش دهند و این محقق نخواهد شد مگر این که بین مهارت‌ها و علایق آنها وجه مشترکی بیابیم و آنها را رشد دهیم ارزشیابی توصیفی سعی کرده با تغییر در ساختار نظام ارزشیابی آن را به قدری انعطاف پذیر کند تا با شیوه‌ها و علایق یادگیری متفاوت، انطباق پیدا کند. در کلاس ارزشیابی توصیفی، کودکان در یادگیری فعال هستند و احساس غرور و مالکیت نسبت به کلاس درس خود دارند. آن‌ها در این کلاس آزادند تا انتخاب کنند. راهنمایی می‌شوند و اختیار دارند تا در محیط کلاس، آن گونه که دوست دارند، یاد بگیرند. معلمین در طرح ارزشیابی توصیفی، با ایجاد جوی صمیمی و مطمئن در کلاس درس فضایی مساعد را برای رشد خلاقیت دانش آموزان فراهم کرده‌اند تا آنها بتوانند با آسودگی در کلاس به اظهارنظر بپردازند و بدون نگرانی هر سؤالی را که در ذهن دارند، مطرح کنند. آن‌ها یاد گرفته‌اند که چگونه مهارت‌های یادگیری را در قلمرو خاص به کودکان بیاموزند. آن‌ها روش تفکر درباره مسائل و قوانین علمی را به دانش آموزان آموزش می‌دهند. تحقیقات نشان داده است روابط صمیمانه و توأم با علاقه و احترام، نقش مؤثری در خلاقیت دانش آموز دارد.

در ارزشیابی توصیفی، یادگیری تفریحی مهم است. کودکان در کلاس تشویق می‌شوند که علایق، تجارب و ایده‌های خود را به کلاس درس بیاورند و اجازه دارند درباره هدف‌های کار روزانه خود با معلمان بحث کنند. به آنها استقلال کاری داده می‌شود تا تصمیم بگیرند. احساس آرامش می‌کنند و تنش‌ها و فشارهای کسب نمره را ندارند. آن‌ها نه تنها از ایجاد هرگونه زمینه رقابت در کلاس درس، خودداری می‌کنند بلکه جوی را در کلاس ایجاد می‌کنند که دانش آموزان در انجام وظایف به همدیگر کمک کنند، در ایده‌ها با هم سهیم شوند و به نتیجه نهایی کارافتخار کنند و این یعنی خلاقیت.

0
  • تکالیف درسی از منظر تعداد دانش آموزان درگیر به سه دسته تقسیم می شود:

    1-   تکالیف عمومی: تکالیفی که برای تمامی دانش  آموزان کلاس در نظر گرفتـه می شود.

    2-   تکالیف گروهی: امروزه فعالیت گروهی در کلاس درس بسیار مورد اقبال معلمان است. معلمان تلاش می کنند تعداد محدودی از دانش آموزان را دریک گروه سازمان داده وآنها را برای اجرای فعالیتهایی به مشارکت وادار کنند. تکالیف گروهی براساس نوع گروه وهدف گروه ارائه می شود. مهم این است که تکالیف گروهی باید قابلیت انجام گروهی را نیز داشته باشد وآنها را به تعامل وهمفکری وادارد.

    3-   تکالیف انفرادی: این تکالیف براساس شناخت معلم از ویژگیهای دانش آموز ارائه می شود. وجود تفاوتهای فردی در بین دانش آموز، این دسته از تکالیف را ضروری می نماید.

         معلم می تواند براساس شناختی که از دانش آموز خاصی پیدا کرده است و به فرض او را در یک زمینه ضعیف دیده برایش تکلیفی تعیین کند تا ضعفش جبران شود. یا این که برعکس، دانش ‌آموزی که در زمینه ای قوی است و می توان تکالیف ویژه ایی برایش در نظر گرفت. مثلاً در مهارتهای هنری می تواند برای کودکی که شایستگی خاصی در رشته ای از خود نشان داده، تکلیف ویژه ایی پیشنهاد کند.همچنین بر اساس نیاز کلاس و بر اساس انتظارات آموزشی می تواند تکالیفی برای گروه یا همه کلاس طراحی کند.

    تکالیف درسی را از نظر محتوا می توان به چهار گروه تقسیم کرد:

    1-  تکالیف تمرینی: این نوع تکالیف، قدیمی ترین ورایج ترین تکالیف درسی در مدارس هستند. معمولاً به صورت کتبی وبرای تثبیت یادگیری به روش تکرار وتمرین اجرا می شود. این تکالیف در صورت کثرت استفاده، ملال انگیز وخسته کننده است و اگر بیش از حداستفاده شود، همان مشقهای پرمشقتی است که همه ما تجربه آن را در ذهن داریم؛ لذا ازاین نوع تکالیف در حــد واندازه خود باید اســتفاده کرد وپیشنهاد می شود، بیشتر این گونه تکالیف در مدرسه اجرا شود.

    2-  تکالیف آماده سازی وآمادگی: این گونه تکالیف بیشتر برای درسهای روزهای بعد به کار می رود؛ مثلاً اگر قرار است هفته آینده، درس گیاهان تدریـس شـود شما می توانید از پیش به دانش آموزان خودبگویید که بخش گیاهان را ورق بزنند یا این که تعدادی برگ یا دانه گیاهان را جمع آوری کرده، به کلاس درس بیاورند ویا تکالیفی شبیه این را اجرا کنند. شما بااین کار درآنها آمادگی ایجاد کرده اید.

    3-  تکالیف بسطی وامـتدادی: این نوع تکالــیف شاگردان را از سطح کلاس بالاتر می برد ودانش ومهارت وتجربه آنها را توسعه می دهد. این تکالیف می تواند به صورت پروژه به دانش آموزان، ارائه شود. مثلاً به دانش آموزانی گفته شود که در کتابخانه کتابی درباره سنگها پیدا کنند وقسمتهایی از آن را به کلاس، ارائه دهند.

    4-  تکالیف خلاقیتی: این تکالیف دانش آموزان را وادار می کند با روش و راه جدیدی کاری را انجام دهد یا اثر کاملاً جدیدی از خود ارائه دهند. در درس هنر این تکالیف جایگاه خاصی دارد.[1]

    به طور کلی تکلیف در واقع فراهم کردن موقعیتهای مناسبی است که در آن دانش آموز به تقویت و بسط دانشها و مهارتهای خود می پردازد که می تواند در کلاس درس، مدرسه (کارگاه، کتابخانه، آزمایشگاه و.)و یا در منزل باشد. گرچه معلم در هنگام ارائه تکلیف، مستقیماً قصد ارزشیابی از دانش آموز را ندارد، اما به راحتی می توان تصور کرد که محصول این فعالیت هرچه باشد منبع مناسبی برای کسب اطلاعات از وضعیت یادگیری دانش آموز است.

       بر این اساس تکالیف درسی، یکی از ابزارهای مهم ارزشیابی توصیفی است و بررسی تکالیف درسی به وسیله معلم اطلاعات ارزشمندی از عملکرد دانش آموزان به دست می دهد. ارزیابی از تکالیف درسی باید براساس روش مورد نظر دراین رویکرد صورت گیرد که همان روش ارائه بازخوردهای توصیفی است. بررسی تکالیف همراه با اظهار نظر معلم  بر کیفیت کار می افزاید. معلم در زمینه ضعفها وقوتهای کار توضیحاتی می دهد که عمدتاً تشویق کننده است و در عین حال باید حاوی رهنمودهایی باشدکه به دانش آموز کمک می کند تا کیفیت کارهایش بهتر شود. باید از تمامی اشکال تکالیف درسی در کلاس درس استفاده شود. تکالیف انجام شده دانش آموز  با تشخیص معلم در پوشه کار نگهداری شود. اگر گروه خاصی از نوع تکالیف انجام شده طی یک دوره زمانی درکنار هم قرار گیرد، می توان برمبنای آن چگونگی پیشرفت دانش آموز را مطالعه کرد ونظر داد.

        از آنجا که کمک بیش از حد ویا حتی انجام تکالیف توسط والدین پدیده ای شایع است، معلمان می توانند با توجیه دقیق والدین که هدف این تکالیف چیست و هدف ارزشیابی از این تکالیف چیست، والدین را به برخورد عاقلانه با تکالیف درسی، دعوت کنند.

    پرسیدن [2]
0

ویژگیهای ارزشیابی توصیفی

الف)مهم ترین هدف ارزشیابی توصیفی، ایجاد تغییر در دیدگاه ها و نگز های مسوولان، مدیران، آموزگاران و والدین نسبت به ارزشیابی تحصیلی است. زیرا اصلی ترین عامل ناکارآمدی روش های فعلی، نگاه نادرست به هدف های مستتر در هر یک از روشهاست که منجر به استفاده نادرست از آنها می شود. به عنوان مثال آزمون و آزمودن اگر با هدف شناخت تغییرات حاصل از یادگیری که بیانگر تلاش ها و فعالیت های معلم، دانش آموز و والیدن گرامی است به کار رود و از نتایج آن؛
1- برای کمک به دانش آموزان در جهت تلاش بیشتر و فعالیت دقیق تر
2- توسط معلم و والدین در جهت برنامه ریزی مناسب تر استفاده شود، این عمل نه تنها ناپسند نیست بلکه عین صواب است.
ب)راهکار دیگری که پیش بینی شده، جایگزینی بازخوردهای کیفی و توصیفی به جای بازخوردهای نمره ای است. نمره برای دانش آموز فقط به عنوان علامتی است که برخی از رفتارهای خوشایند و یا ناخوشایند دوستان، معلمان، اولیا و دیگران را به دنبال دارد. اما تأثیری در شناخت نقاط قوت، ضعف، توانمندی ها و محدودیت ها ندارد. اما باز خوردهای کیفی به دانش آموزان انگیزه و تلاش بیشتر در یک فضا و شرایط آرام و برای معلم، توجه دقیق بر ابعاد یادگیری دانشآموزان و برای اولیا آگاهی از وضعیت تحصیلی و وظیفه و مسوولیتی که در قبال آن دارند، می دهد. نباید حذف نمره را از بازخوردهایی که به دانش آموز داده می شود با حذف ارزشیابی، یکسان تلقی کرد. ارزشیابی به صورت دقیق تر، کامل تر، با ابزارهای مناسب تر با هدف یاری به دانش آموز و اولیا آنان در طول سال تحصیلی انجام می شود؛ اما نتیجه با کلمه، عبارت، جمله و. اعلام می گردد.
اگر یادتان باشد گفته شد از جمله مشکلات ارزشیابی فعلی کم توجهی به تمامی آموخته ها و یادگیری های دانش آموزان، مثلاً در زمینه علاقه، انگیزه، احساسات، نگرش ها، توانایی ها، مهارت ها، کارهای علمی و. است. مواردی که به جرأت می توان گفت هدف اصلی و اساسی دوره ابتدایی رشد و شکوفایی آنهاست، که در ارزشیابی توصیفی برای هر یک از آنان ابزار و گروه، روش مشاهده و ابزاری تحت عنوان سیاهه رفتار در نظر گرفته شده است. بنابراین، معلم گرامی ضمن توجه به این بعد یعنی بعد اجتماعی، آن را با روش و ابزار درست ارزشیابی می‌کند و اطلاعات حاصله را بررسی، تجزیه و تحلیل کرده و از نتایج آن برای تصمیم گیری درخصوص تنظیم برنامه آموزشی خود و اطلاع به والدین برای فراهم کردن زمینه تلاش و فعالیت بیشتر همراه با انگیزه لازم، به کار می برد.
ج)با توجه به اینکه برگزاری امتحانات در زمانی غیر از زمان آموزش و یادگیری انجام می شود، فاصله زمانی بین آموزش و ارزشیابی و امتحان، آن را به یک موضوع اضطراب آور و نگران کننده تبدیل کرده است. از طرف دیگر براساس نتایج یک یا چند امتحان در مورد آینده دانش آموز تصمیم گیری می شود و این امر باعث شده هم والدین و هم دانش آموزان و حتی معلمان دچار ترس و اضطراب شوند. برای رفع این مشکل در ارزشیابی توصیفی امتحان و آزمون به شکل مستقل و در زمان ویژه برای آن کار وجود ندارد. بلکه معلم در زمانی که مشغول آموزش و دانش آموز در حال یادگیری است، آزمون های مورد نظر اجرا شده و همزمانی ارزشیابی و آموزش و یادگیری ضمن حذف اضطراب ناشی از حضور در جلسات امتحانی، آن را به مرحله ای از یادگیری و جزء فرآیند یادگیری تبدیل می کند.
د)مشارکت و همکاری در هر کاری علاقه و تعهد افرا را به آن کار افزایش می دهد. از آنجایی که ارزشیابی تحصیلی در طرح ارزشیابی توصیفی یک فرصت یادگیری تلقی می شود و برای یادگیری و بهبود شرایط آن انجام می گیرد، مشارکت دانش آموز و وابدین در این موضوع در کنار معلم بسیار ارزشمند و حیاتی است. زیرا دانش آموز با بررسی روند تلاش خود از همان ابتدا مدیریت و فرایند های یادگیری خود را بتدریج بر عهده می گیرد و والدین نیز با مشارکت در امر ارزشیابی فرزندشان ضمن احساس وظیفه بیشتر، برنامه ریزی های آگاهانه تری برای بهبود وضعیت تحصیلی آنها انجام می دهند.
ه- و بالاخره در ارزشیابی توصیفی تمام تلاش معلم، والدین و خود دانش آموز در طول سال صرف فرایند«ارزشیابی شناخت از وضعیت یادگیری - تلاش برای یادگیری بهتر - ارزشیابی شناخت بیشتر و دقیق‌تر - تلاش برای یادگیری بهتر» می شود و دانش آموزان فرصت جبران کاستی های احتمالی متراکم نشده و تا پایان توبت اول یا سال حفظ نمی شوند، بلکه هر زمان که شناسایی طرح، اصل بر ارتقاء دانش آموز به پایه بالاتر است و فقط معدود دانش آموزانی که مشکل جدی در توانمندی های عقلی و. دارند بنابر اصل «هر دانش آموزی با توجه به تفاوت های فردی به زمان متفاوتی برای یادگیری نیاز دارند» تکرار پایه می نمایند.
محاسن ارزشیابی توصیفی و ضعف های ارزشیابی فعلی در زیر آمده است:
محاسن ارزشیابی توصیفی
1- شناخت عمیق تر و دقیق تر از دانش آموز
2- کاهش اضطراب نامطلوب و فعالیت های دانش آموز در کنار موفقیت
3- توجه به تلاش ها و فعالیت های دانش آموز در کنار موفقیت
4- به خدمت گرفتن ارزشیابی برای آموزش و یادگیری بهتر
5- مشارکت دانش آموز و والیدن در ارزشیابی
6- حمایت از کودک و توجه به حقوق آن در کلاس و مدرسه
7- ایحاد فضای محبت و همدلی بین دانش آموزان
8- شناسایی مشکلات یادگیری در زمان مناسب و تلاش برای رفع آن
معایب ارزشیابی فعلی

0

ارزشیابی توصیفی چیست؟